Dit beaamt ook mevr. Dominique Krickovic – voorzitter van de Unie Vlaamse Syndici :

Een eerste knelpunt in appartementen en mede-eigendom is uiteraard het feit dat buren zeer dicht op mekaar zitten en dat niemand nog doet wat hij of zij wil. Er zijn basisakten, huisreglementen en externe beheerders die de individuele vrijheid beknotten en daar komt inderdaad vaak heibel van. Bovendien spelen verschillende al dan niet financiële belangen van mede-eigenaars mee, ingevolge de vaak verscheiden samenstelling van de Vereniging van Mede-Eigenaars.

Ook is de positie van de syndicus steeds complexer. Die moet voldoen aan tal van regels en voorschriften inzake boekhouding, financieel, juridisch en administratief beheer, want een VME (Vereniging van Mede-Eigenaars) heeft zelfs een KBO-nummer (Kruispuntbank Ondernemingen). Om niet te spreken van de vele technische voorschriften inzake veiligheid en energie die moeten worden nageleefd en een stevige parate kennis vereisen. Sedert de wetswijziging van 2010 inzake mede-eigendom is dit beroep onderhevig aan een verregaande professionalisering.

2020

Nadat in appartementen in de voorbije jaren al investeringen nodig waren om bijvoorbeeld de liften aan te passen, staan eigenaars en beheerders nu voor de kosten voor dakisolatie, gevels en ramen of HVAC om tegen 2020 in orde te zijn met de voorschriften die daarvoor gelden.

En het is zo dat gebouwen die niet voldoen aan die normen, daarvoor strafpunten kunnen krijgen en dat appartementen mogelijk zelfs niet meer verhuurd kunnen worden.

Het probleem met technische voorschriften is minstens drieledig: 1. men moet de wetgeving kennen, 2. men moet de kosten kunnen dragen en 3. men moet de gevolgen van niet-comformiteit kunnen inschatten.

Joris Breugelmans van een extern keuringsorganisme zegt:

‘Dat maakt dat de syndicus vaak de pineut zal worden. Die zal de eigenaars moeten wijzen op voorschriften, kosten en gevolgen en die zal zich daar zeker niet populair mee maken. Terwijl de syndicus ook zijn verantwoordelijkheid heeft. Vandaar dat bijvoorbeeld een keuringsorganisme een rol kan spelen als objectieve derde.’

Zie ook de bron:

